17. maí 2013

Buenas dias
¿Cómo están todos?

Yaaayyy!!! Ísland komst áfram í Eurovision. Skemmtilegt að geta sagt frá því.
Núna eru prófin í skólanum mínum byrjuð, en auðvitað þarf ég ekki að taka þau og ég er því í tveggja vikna fríi. Reyndar erum við Fruzsi að tala um það að fara í ensku prófin vegna þess að okkur finnst frekar gaman að sjá hversu fáránlega létt enska er hérna. Svo er líka mjög skemmtilegt að geta gert eitthvað í skólanum og þegar það eru próf og æfingar í esnku þyrpast allir bekkjarfélagar okkar í gring um okkur og byðja um hjál og það er frekar góð tilfinning að geta hjálpað þeim og útskýrt á spænsku.
Á fimmtudaginn í þar síðustu viku fórum við Fruzsi í Westland. Við ætluðum að hitta Emily en hún hafði víst einhver vandamál með fjölksylduna sína og komst ekki, en í staðinn hittum við Mike. Ég hafði ekki hitt Mike síðan við kvöddum Koi á flugvellinum og það var gaman að sjá hann aftur. Mike er mjög hress, skemmtilegur og með góðan húmor. Ég ætlaði að reyna að opna símann minn og fá hann til að virka, en fólkið í búðinni sagði að ég gæti ekki lagað hann nema eyða öllu af símanum mínum og það kemur einfaldlega ekki til greina. Ég er enn að reyna að finna lausn á þessu vandamáli, en hef ekki fundið neina lausn sem er frekar svekkjandi.  Síðan fórum við í Arrocha sem er búð sem á að selja allt, en við komumst að því að þau selja ekki trúðagrímur. Fruzsi, Mike, Amarens, Emily, Christian og fleiri skiptinemar voru nefnilega að fara til Bocas del Toro næstu heldi, s.s. síðustu helgi, og þeim langaði að hræða Emily sem er alveg dauðhrædd við trúða. Við fórum þá í allar búðirnar sem selja svona alls konar dót, en við fundum hvergi trúða grímur. Á endanum ákváðum við að fara aftur í allar búðirnar til að finna grímu sem væri hægt að mála. Og loksins í síðustu búðinni fundum við eina og Mike og Fruzsi urðu ekkert smá spennt og gátu ekki beðið eftir ferðinni. Það hefði verið alveg svakalega gaman að fara með þeim, en hvað getur maður gert. Ég fer þó líklega þangað með fjölskyldunni minni. Það verður að minnsta kosti skemmtilegt, en ekkert jafnast á við að fara með vinum. Ég hef ekki farið neitt, nema með fjölskyldu minni, frá því að við fórum með AFS til Playa Gorgona og ég sakna þeirra.
Í dag kom fjölskylda í heimsókn til okkar og hún er frá Bocas. Pabbi minn sagði mér að fólkið sem býr í Bocas del Toro talar flest góða ensku vegna þess að þar býr hellingur af erlendu fólki sem talar ensku sem fyrsta tungumál og panamíska fólkið hefur lært hana. Flest þeirra tala líka tungumál indjánanna sem búa þar. En þessi fjölskylda var mjög indæl, faðir með tvær dætur.
Og á morgun er svo úrslitakeppni Eurovision. Ég vona að ég nái að sjá hana, en vegna þess að við erum að fara til Santiago fæ ég kannski ekki tækifæri til þess. Við erum að fara þangað í heimsókn til systur pabba míns, en hún á afmæli þessa helgi. Ég kann mjög vel við hana og hún er alltaf mjög góð við mig og reynir mikið að tala við mig. Svo er hún líka mjög örlát og hún gaf mér nokkrar gjafir síðast þegar ég fór þangað með systrum mínum og Evu, þá hluti sem hún var hætt að nota. Ég hlakka mjög mikið til að fara þangað, hitta hana aftur og Carlo og José syni hennar og manninn hennar. Þau eru öll mjög yndæl, ekta panamískt fólk með panamíska gestrisni og vinsemd. Svo eiga þau mjög sætan og krúttlegan hund.

En ég hef s.s. ekki mikið annað að segja í bili
Adiós y hasta pronto

Graðir gaurar: 180

Spurningar bloggsins:

1. Hvernig getur fólk haldið að mígreni er þegar fólk hefur verið að vinna og mikið og sé þreytt?
2. Afhverju er gert mikið mál úr því þegar ég er slöpp, en þegar systir mín er það er það ekkert mál?
3. Afhverju borðar fólkið hérna ekki fjölbreyttara fæði?
4. Afhverju hafa allir skiptinemarnir svipuð vandamál með fósturfjölskyldurnar sínar?
5. Hvernig get ég brotið reglur þegar enginn hefur útskýrt þær fyrir mér?