26. nóvember 2012

Hæjjj allir,

Það er búið að vera frekar lítið að gera frá því að ég skrifaði seinast. Vakna, fara í skólann, koma heim, finna mér eitthvað að gera, fara að sofa og svo vakna..... Ekkert merkilegt en þetta er víst líf unglinga í Panama. En ég er ekki að kvarta það er bara ekki venjan að fara út að hitta vinina á virkum dögum.
Það kom stelpa hingað í gær sem heitir  Annie, ég held að hún sé frænka mín, en hún er búin að vera í sex mánuði í Alaska að læra. Svo fórum við með henni til fjölskyldu hennar sem vissi ekki að hún væri komin. Hún vildi koma þeim á óvart. Fyrst fórum við til mömmu hennar í vinnuna hennar og hún varð ekkert smá hissa og glöð. Svo kom pabbi hennar og hann brast bara í grát hann varð svo glaður að sjá littlu stelpuna sína. Svo komu bræður hennar og vinir fjölskyldunnar og þetta varð svona óvænt heimkomu partý. Ég veit ekki hvað margir gaurar voru að reyna við mig en þeir voru þó nokkrir, og einn þeirra var alveg ágætur. Fyndinn og skemmtilegur. Svo fóru þeir í sjokk þegar þeir heyrðu að ég væri bara 17 ára.
Svo keyrðum við um bæinn og heimsóttum vini hennar og fjölskyldu. Þetta var bara rosa gaman og þar sem hún hafði verið í Alaska kunni hún ágæta ensku.
Næstu helgi ætlar vinkona mín sem er líka hérna með AFS en ekki sem skiptinemi heldur sjálfboðaliði að koma í heimsókn vegna þess að hún er að fara 6. desember.
Mér finnst ég vera svo þroskuð miðað við bekkjarfélaga mína og systur mína sem eru á sama aldri og ég. Fyrir nokkrum dögum fóru t.d. bekkjarfélagar mínir í pappírs slag, sem er eins og snjóstríð nema með pappír. Ég gat ekki annað en hlegið að þeim.
En eins og ég sagði er búið að vera frekar rólegt og ég hef ekki mikið annað að segja og fjölskylda mín er að segja mér að slökkva á tölvunni vegna þess að það er rigning úti. Þessi hræðsla við rigninguna er ekki eðlileg.

Bæjjó spæjjó

                                                       Mamma Annie var mjög glöð að sjá hana

                                                   Bekkjarfélagar mínir í pappírs slag

                                                       Ég þegar ég sá hvað þau voru að gera
Graðir gaurar: 37

Spurningar bloggsins:
1. Afhverju geta nemendur ekki tekið símana sína með sér í skólann, Ipota eða myndavélar en þeir meiga taka með sér tölvurnar sínar og þau geta tekið myndir með webcam, farið á netið og spjallað við fólk og hlustað á tónlist í tímum?
2. Getur einhver sagt mér hvernig þessi talnaruna meikar sence, 1=2, 2=4, 3=6, 5=10, 10=20, 15=35?
3. Afhverju geta nemendur ekki haft sína síma en kennararnir geta talað í símana sína alla kennslustundina?
4. Afhverju er hættulegt að hafa kveikt á tölvunum þegar það er rigning úti?
5. Afhverju förum við í sumarfrí um jólin?

11. nóvember 2012

Hola, hæhæ, สวัสดี,

Koi er farin heim. Flugið hennar fór núna kl 7. Ég, Fruzi, Mike og þrír aðrir skiptinemar fórum að kveðja hana á flugvellinum. Pabbi minn keyrði okkur. Við náðum í Fruzi að húsinu hennar sem er hérna rétt hjá okkur og svo ætluðum við að sækja Amarens. Hún sagði okkur að ná í sig hjá El Rey í bænum þar sem hún býr en þegar við komum þangað var hún ekki þar og svaraði ekki símanum sínum. Ég held að við höfum reynt svona 20 sinnum í heima símann hennar en hann var alltaf upptekinn. En allavegana, meðan við vorum þarna að reyna að ná í Amarens sáum við Mike og annan skiptinema og ákváðum að spyrja þá hvort þeir vissu um Amarens, þeir vissu ekki hvar hún var en þeir voru á leiðinni á flugvöllinn svo við ákváðum að gefa þeim far. Svo þegar við komum á flugvöllinn hringdi svo annar skiptinemi í Mike og ákvað svo að koma líka með enn öðrum skiptinema. Svo þurftum við að bíða eftir Koi því gaurinn frá AFS sem sótti hana var svo seinn. En svo þurftum við að segja bæ við Koi sem var mjög erfitt en annars var bara gaman þarna á flugvellinum, svoldið svona eins og AFS fundur á flugvellinum. Svo keyrðum við hina skiptinemana á Albrook og svo lögðum við pabbi minn, Fruzi og ég af stað heim. Og aumingja Amarens ætlaði að reyna að hitta okkur á flugvellinum en kom síðan rétt eftir að við fórum.
Á föstudaginn hélt bekkurinn okkar kveðjupartý fyrir Koi. Það var rosa sætt af þeim. Þau komu með köku, nammi, snakk, gos og hrísgrjón. Er það bara ég eða er eitthvað sem passar ekki beint inn?? En það var rosa gaman. Við sungum og dönsuðum og meira að segja kennararnir voru bara að hanga með okkur í stað þess að reyna að kenna okkur eitthvað. Allir skrifuðu svo eitthvað á skirtuna hennar Koi og mér finnst það svo frábær hugmynd að ég held að ég muni stela henni þegar ég fer heim. Svo þegar við byrjuðum á kökunni skelltu þeir andlitinu á Koi ofan í kökuna. Eitthvað í sambandi við að taka fyrsta bitann. En þetta var rosalega vel gert hjá þeim og Koi var voða ánægð.
Í gær fór ég með systur minni á einhverja hátið í tilefni Panamíska þjóðbúningnum. Þar tókum við þátt í skrúðgöngunni og í miðri þvögunni hitti ég Astrid, bekkjarsystur mína, og var með henni restina af göngunni. Hún lét mig dansa og klappa allan tímann og ég get svarið að mér hefur aldrei orðið svona heitt á ævinni. En sem betur fer gat Astrid bjargað lífi mínu með vatni því ég átti engann pening. Astrid sagði mér líka að Koi væri þarna einhversstaðar og mig langaði svo að hitta hana og leitaði út um allt en fann hana hvergi. Eftir gönguna fór ég með systur minni á Feria sem ég sá ekki alveg tilganginn með því við vorum bara þarna og gerðum ekki neitt. Svo finnst mér líka frekar skrítið á þessum hátíðum hérna að fólkið er allt drekkandi eins og t.d. á menningarnótt á Íslandi en þetta er allt um miðjan dag. Það er hálf fyndið að sjá allt þetta drukkna fólk um miðjan dag syngjandi og gólandi.
Núna þegar sumarfríið byrjar er ég að fara að læra á gítar og að dansa salsa. Svo ætlar pabbi minn að fara að kaupa saumavél svo ég get farið að sauma aftur. Svo ætlar fjöslylda mín að ferðast með mér um Panama svo ég ætti að hafa nóg að gera í sumarfríinu mínu yfir jólin. Og svo ætla ég líka að láta reyna á mína stórkostlegu eldunarhæfileika og gera möndlugraut fyrir fólkið og sjá hvernig þeim líkar hann, ef hann verður ætur.
Þangað til næst

Chao, bæbæ, ลาก่อน

Graðir gaurar: 48

Spurningar bloggsins:

1. Afhverju finnst fóki skrýtið að borða spaghetti með tómatsósu?
2. Hvers vegna er panamískt fólk alltaf seint?
3. Hvers vegna er öllum sama þótt þeir séu seinir?
4. Afhverju eru svona margir villi hundar?
5. Afhverju eiga allir hunda en enginn vill eiga ketti?

                                                       
                                                          Kveðjupartýið hennar Koi                                                

                                                    Koi eftir að stinga antlitinu ofan í kökuna

                                               Fólk að skrifa á skirtuna hennar Koi

7. nóvember 2012

Halló allir,

Heimurinn er fullur af ósanngjörnu fólki. Fólki sem finnst rosa gaman að níðast á minni máttar og þannig sýna veldi sitt. Þá er ég aðalega að tala um framkvæmdarstjóra AFS í Panama en hann ætlar að senda Goi heim næsta sunnudag, sem þýðir að hún er að fara eftir fjóra daga. Ég er að vona að fjölskylda mín leyfi mér að fara með henni á flugvöllinn.
Síðasta sunnudag fór ég með fjöslkyldu minni á ströndina og við gistum þar eina nótt. Og þegar ég segi með fjölskyldu minni meina ég nánast allri fjölskyldu minni. Ég var nánast étin lifandi af moskítóflugum, bara á leiðinni á ströndina. Ekki um nóttina heldur aðeins á þessum fimm mínútum sem það tók mig að labba niður á strönd, 29 bit, fimm mínútur. Svo fór ég á hestbak á ströndinni og þetta var í fyrsta og eina skipti sem ég fer á hestbak í pilsi. Svo var maðurinn með hestinn svo hrikalega vondur við hann. Ég sver að hesturinn hrökk við í hvert sinn sem hann heyrði röddina hans. Og svo var hann alltaf að slá greyið dýrið.
Það var að koma í ljós að ég get ekki farið á fótbolta leikinn svo ég verð að reyna að selja miðann minn.
Næsta laugardag verð ég að klæðast Panamískum þjóðbúningi og dansa við einhverja tónlist og svo 28. nóvember verð ég svo að vera í íslenska þjóðbúningnum, sem ég var að sauma, í skrúðgöngu skólans. En ég þarf semsagt að ganga niður einhverja endalausa götu í steikjandi hita ásamt öllum hinum skólunum í La Chorrera.
Ég held að allur skólinn muni gráta þegar Goi fer, allir elska hana. Svo er ég búin að ákveða að fara að safna peningum þegar ég kem heim til íslands og fara og heimsækja hana.
Nóg í bili,

Bæjjó :D

Graðir gaurar: 33

Spurningar bloggsins:

1. Afhverju er ég alltaf þreytt?
2. Afhverju er öllum sama þótt þeir mæti of seint í tíma?
3. Fyrst það er bannað að vera málaður í skólanum, afhverju gera kennararnir ekki neytt þótt stelpur máli sig í tíma?
4. Afhverju eru allir svona vondir við dýrin?
5. Hvernig get ég verið svona fljót að eyða peningum þegar allt er svo ódýrt hérna?