Halló allir,
Ég er búin að komast að því á undan förnum dögum að ég hefði ekki getað verið heppnari með fjölskyldu. Þau standa með mér sama hvað gerist og gera allt sem þau geta til að hjálpa mér. Ég veit ekki hvernig ég hefði lifað af síðustu daga án þeirra. Mér finnst ég vera alveg rosalega heppin og ég verð þeim ævinlega þakklát fyrir allt sem þau hafa gert fyrir mig.
Hérna í Panama er alltaf jafn heitt, eitthvað sem ég á ekki beint eftir að sakna þegar ég fer heim. Systur mínar, Estefany og Xenia, sáu mynd af öðrum skiptinemum frá Gorgona strönd og á þeirri mynd voru Mike frá Bandaríkjunum og Olle frá Þýskalandi. Þeim fannst þeir svo sætir og vilja endilega að ég kynni þær fyrir þeim.
Í skólanum gerum við alltaf jafn lítið. Á föstudaginn fórum við t.d. ekki í neinn tíma. Ég ætlaði að byðja foreldra mína að leyfa mér að vera heima þann dag og þegar ég hugsa til þess þá hefði ég átt að gera það. Margt hefði geta farið allt öðru vísi ef ég hefði ekki mætt í skólann.
Ég hef í rauninni ekki margt að segja að þessu sinni. Mig langaði bara allt í einu að skrifa blogg. Í næsta bloggi mun ég örugglega hafa fleira að segja.
Bæjjó spæjjó :P
P.s. mér finnst að ég þurfi aðeins að útskýra "graðir gaurar" betur. Það eru sem sagt bílstjórar eða fólk úti á götu sem ég þekki ekki neitt.
Graðir gaurar: 15
Spurningar bloggsins:
1. Hvernig getur einhver átt kærasta í eitt ár og fimm mánuði án þess að kyssa hann?
2. Afhverju talar enginn ensku, þótt þau hafi lært jafn lengi og ég?
3. Afhverju vilja svo margir klippa á sér hárið en enginn gerir það?
4. Afhverju megum við ekki vera með naglalakk í skólanum?
5. Afhverju getur enginn borið nafnið mitt fram?
No comments:
Post a Comment