20 júlí 2013

Hola, buenas noche a todos. Saludos de Panamá. :D

Ég er hérna komin til Las Tablas og fæ að gista tvær nætur hjá Ivan, bróður pabba míns, og fjölskyldu. Ég vaknaði hress eldsnemma kl 4 á miðvikudags morgun, og þegar ég segi "hress" meina ég náttúrulega gjörsamlega úldin og dauðþreytt. En ég er ekkert að kvarta, gerði mig tilbúna og fór með pabba mínum og mömmu til Panama city. Þegar þangað var komið var mér komið fyrir í rútu og send af stað á vit ævintýranna, en svo kom í ljós að þetta var mjög róleg og tíðindalaus ferð. Rútan var ekki stoppuð á leiðinni svo ég hefði ekki þurft að hafa fyrir því að ná í ljósrit af vegabréfinu og mamma hefði ekki þurft að hafa svona áhyggjur. Hún sagði mér að hringja um leið og ég kæmi svo ég gerði það og svo hefur hún ekki tíma til að tala við mig, en hvað með það, ég er ánægð með að hún var að fara og skemmta sér með vinkonum sínum. Þegar til Las Tablas var komið beið ég eftir Ivani sem ætlaði að sækja mig, pabbi minn hafði sagt mér að taka bara taxa en Ivan ákvað samt að sækja mig bara. Hann er mjög indæll, kannski svoldið feiminn. Þegar hann vill spyrja mig einhvers, spyr hann Ritu, konuna sína um að spurja mig. Reyndar held ég að það sé vegna þess að hann heldur að ég skilji hann ekki. En alla vegana fórum ég og Zaravi að spjalla eins og venjulega og einhvernvegin enduðum við í hörku samræðum um kaþólska trú, fóstureyðingu, skilnað, giftingu samkynhneigðra og kynskiptingu. Zaravi vill ekki leyfa neitt af þessu, fóstureyðing algjörlega bönnuð jafnvel þótt mamman muni ekki lifa af fæðinguna, skilnaður ekki leyfilegur nema annar aðilinn beiti ofbeldi og allt hafi verið reynd til að stöðva það eða ef að annar aðilinn fer í kynskiptingu, henni finnst að gifting samkynhneigðra ætti að vera stranglega bönnuð og að ekki sé talað um kynskiptingu. Ég barðist náttúrulega hartt gegn þessu og við vorum að rökræða þetta í allt að fjóra klukkutíma. Svo kom Aivan og hann er sammála Zaravi svo það var 2 against 1, en ég lét það ekki stoppa mig. Svo fórum við að ræða um það hvort menn væru dýr. Þau trúa því ekki að menn hafi þróast frá öpum eða að risaeðlur hafi verið til, þau segja að það séu engar sannanir fyrir því. Síðan fórum við að rökræða um það hvort menn væru dýr. Ég veit ekki hvað við vorum lengi að tala um þetta, but in the end we agreed to disagree.
Á fimmtudeginum fór ég svo með Zaravi í skólann. Við fórum fyrst til skólastjórans til að fá leyfismiða fyrir mig sem segir að ég sé gestur í skólanum í tvo daga. Við þurftum hins vegar að bíða frekar lengi og Zaravi missti af fyrsta tímanum, en kennarinn sagði að það væri ekkert mál. Bekkjarfélagar Zaravi eru mjög skemmtilegir. Þau voru mjög spennt að vita hvaða tungumál ég talaði og báðu mig um að tala á íslensku og dönsku. Síðan vöruðu þau mig við því að einn kennarinn er með mjög mikla kynþáttafordóma, þau sögðu að hann væri dreki. Zaravi benti mér á hann þegar við fórum í matsalinn. Ég sá hann svo aftur þegar skólinn var búinn. Ég og Zaravi settumst hjá tveimur öðrum skiptinemum, Jael frá Sviss  og Emanuele frá Ítalíu, og kemur þá ekki kennarinn og svipurinn á honum var alveg óaðfinnanlegur. Eftir skólann fórum við heim og sofnuðum, enda vorum við ekkert smá þreyttar. Síðan um kvöldið fórum við í kirkju, það er eitthvað sérstakir níu dagar sem heiti Novena. Fólk byður til The Santa Librada og gefur gjafir til kirkjunnar sem fara í að hjálpa fólki. Það var mjög merkilegt og mjög mikið sungið, sumt rólegt og annað hressara. Það var nokkurskonar gítar kór, fjórir prestar og fólk sem fór með bænir.
Daginn eftir í skólanum hitti ég Carolind frá Þýskalandi, hún er mjög hress og skemmtileg. Ég hitti líka aðra vinkonu Zaravi og hún heitir Melissa. Zar var að segja mér frá því að kennarinn sem hatar alla útlendinga er að breyta öllum bandarískum nöfnum í spænsk nöfn, svo strákur í bekknum sem heitir mikael þarf að kalla sig Mikel, stelpa sem heitir Katherin þarf að kalla sig Katelyn o.s.frv. Við vorum í tíma hjá þessum kennara og ég var frekar spennt að sjá hvernig hann myndi bregðast við, því mér var sagt að þegar hann hitti hina skiptinemana hafði hann sagt eitthvað óviðeigandi, en svo kom í ljós að hann var frekar hrifinn af mér og hafði ekkert að segja. Zaravi sagðist hafa verið alveg hissa, því hann sagði t.d. við Jael að sviss gengi ekki upp vegna þess að það væri töluð mismunandi tungumál. Ég sagði þá við Zaravi að það væri vegna þess að það væri ekki hægt að segja neitt slæmt um Ísland og hún sagði að það hliti að vera. Einn strákurinn, Oliver, sagði að hann ætlaði að fara í klippingu og Carolind ákvað að klippa sjálf á honum hárið. Hún á líka hesta svo við fórum að spjalla um þá og þegar skólinn var búinn og við stóðum fyrir utan sáum við hest á kerru og vildum fara að skoða hann er Zar sagði nei, veit ekki afhverju. En allavegana um kvöldið fórum við aftur á torgið. Það var haldin einhver ganga sem var semsagt þannig að þú fórst í kirkju og lofaðir að ef þú gætir t.d. fengið góða einkunn í prófi þá myndirðu ganga þessa göngu, sem tekur rúma 3 klukkutíma og sumir fara það með bundið fyrir augun og berfættir. Þar hittum við Carolind, Jael og Emanuele og fleiri vini Zaravi. Ég fékk mér fléttu í hárið og þá byrjaði allt í einu að rigna og þar sem ég er með rauðan lit í hárinu þá lekur alltaf rautt úr því þegar það blotnar, en sem betur fer lak ekki mikið sem kom á óvart miðað við hvað það var mikil rigning. Konan sem var að gera fléttuna sagði að við ættum að reyna finna þurran stað til að klára fléttuna svo við fórum undir eitt trjánna og hún náði að klára hana. Þetta var kona frá Guatamala og kærastinn hennar er frá Spáni. Þau eru búin að vera að ferðast um Suður Ameríku í tvo og hálft ár og núna er hún fimm mánaða ólétt. Um miðnættið fórum við svo heim, Carolind vildi ekki hleypa Aivani burtu og gekk með okkur að bílnum. Síðan vorum við Zaravi fljótar að sofna.
Á fimmtudaginn í síðustu viku, 11 júlí, kom Amarens  í heimsókn í skólann. Það var mjög gaman að hitta hana aftur. Þetta var líka síðasti dagurinn hennar Fruzsi í skólanum, vegna þess að hún nennti ekki að mæta síðustu þrjár vikurnar heldur vildi hitta vini sína og fara á ströndina. Krakkarnir skrifuðu á skirturnar okkar og það var mjög skemmtilegt. Og aldrei þessu vant vorum við síðust að fara út úr kennslustofunni. Hefur aldrei komið fyrir áður.
Fjölskyldan mín kemur víst ekki um helgina að sækja mig, bíllinn þeirra er á verkstæði svo ég fæ að vera hérna í Las Tablas aðeins lengur og fer svo með rútu heim í næstu viku. Við skulum vona að ég verði jafn heppin og að sú rúta verði ekki stoppuð. En það er mjög gaman að ég fái að vera aðeins lengur og þá get ég kannski hitt hina skiptinemana í skólanum, Ana frá Noregi og Hannah frá Austurríki.

En segjum þetta gott í bili,
ég ætla að reyna að setja inn aðra færslu fljótlega.

Hasta pronto
Poppa

El Chorro, fossinn, sem La Chorrera er nefnt eftir.

Verið að skrifa á skirtuna hennar Fruzsi.

Carolind að klippa hárið á Oliver í skólanum.

La Santa Librada

Graðir gaurar: 253

Spurningar bloggsins:

1. Afhverju eru reglurnar svona strangar í mínum skóla en ekki hérna í Las Tablas?
2. Afhverju líkaði kynþáttafulla kennaranum við mig?
3. Afhverju taka Ivan, Rita og fjölskylda ekki að sér skiptinema, þau væru alveg tilvalin?
4. Hvers vegna var Carlolind alltaf að bíta Aivan?
5. Hvers vegna er alltaf verið að sprengja flugelda?