Fyrstu dagarnir

Hæhæ allri,
ég er skiptinemi í Panama. Ég er búin að vera hérna í nokkra daga og hitinn er alveg að drepa mig. Sem betur fer er fósturfjölskylda mín með sundlaug í garðinum. Það eru allir mjög vinalegir hér en flestir tala ekki ensku nema mi papa sem var skiptinemi í Bandaríkjunum. Mi mama er frekar slöpp og er alveg að missa röddina. Ég vona að henni batni bráðum. Ég deili herbergi með systur minni Estefany. Hún er mjög næs en talar svo mikið sem ekkert í ensku.
Mig langar aðeins að tala um umferðina í Panama. Ég held að fólkið í Panama þurfi að læra umferðareglurnar.
Ég held að ég hafi ekki séð eitt einasta umferðaljós. Ef þú þarft að komast yfir einhverja götu verður þú bara að gjöra svo vel að bíða þar til þú kemst yfir.
Eitt af því sem ég elska við þennan stað er að eiginlega allir eiga hunda og þeir mega bara fara hvert sem þeir vilja. Enginn taumur, þeir bara elta þig út um allt. Við erum með tvo hunda, annar er mjög gamall en hinn bara 12 mánaða, samt er hann næstum því jafn stór og ég þegar hann stendur á tveimur löppum. Hann heitir Lecter eftir Hannibal Lecter en hinn heitir Otis. Lecter er lokaður inni í garðinum því annars færi hann bara eitthvað út í buskann en Otis er frjáls ferða sinna.
Ég er að hugsa um að byrja að borða kjöt meðan ég er hérna úti til að gera það auðveldara fyrir fjölskyldu mína. En ekki gera ykkur neinar grillur mamma og pabbi, ef ég borða kjöt hérna úti verð ég hætt því áður en ég lendi á Íslandi.
En ég held að þetta sé nóg í bili,
segi ykkur meira seinna. :D